คนจะ “โชคดี” ต้องมีเหตุ 2 อย่าง คือ “เตรียมตัวมาดี” และ “มีโอกาสดี” ทั้ง 2 อย่างนี้ มาบรรจบกันเมื่อไร พึงนับได้ว่าเป็นคนที่โชคดี
ดังเช่น พันตำรวจเอกคนหนึ่ง กำลังจะเลื่อนยศ แต่จังหวะจะไม่ได้เป็น เพราะเหตุค้างค่าโทรศัพท์ 75 บาท ถ้าคนจะได้เป็น ค้างค่าโทรศัพท์เป็นแสน ก็สามารถไปชำระและจัดการให้จบ เพราะโอกาสมาถึงแล้ว แต่พันตำรวจเอกคนนี้โอกาสไม่อำนวย ตำแหน่งที่จะได้จึงชวดไป
ขณะเดียวกัน “อย่า” ที่คนทำงานต้องพึงระวัง มี 2 เรื่องนี้ โอกาสพลาดได้ง่ายที่สุดสำหรับคนทำงาน คือ
1.อย่าเห็นแก่เล็กแก่น้อย มีน้ำเปล่าขวดหนึ่งยี่ห้อดัง เมื่ออาตมาบรรยายเสร็จ ก็หยิบน้ำขวดนั้นเก็บใส่ย่าม แม่บ้านก็คุยว่า พระวัดนั้นที่มาบรรยาย หยิบน้ำไปขวดหนึ่ง เพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ นี่เองที่เอาไปพูดกันอีกไม่รู้จบ
2.อย่าเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย การพูดมีความสำคัญ ดังนั้น อย่าพูดให้คนเสียหน้า อย่าพูดให้คนเสียใจ อย่าพูดให้คนเสียความรู้สึก คำบางคำ คนพูดอาจพูดโดยไม่คิด แต่คนฟังฟังแล้วอาจจำฝังใจไปตลอดชีวิต
ดังคำพระสอนว่า “เงินตรา อำนาจ ชื่อเสียง เป็นของมีคม โปรดใช้อย่างระวัง”
“ความสงบเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่” ความสุขที่เกิดจากใจที่หยุดนิ่ง ใจที่ไม่วุ่นวาย เป็นความสุขที่แท้จริง ถ้า “ปล่อยวาง” ได้แล้ว ชีวิตของเราจะมีแต่ความสุข แต่บางครั้ง “การปล่อยวาง” กับ “การละเลย” มีเส้นบาง ๆ คั่นอยู่
หลายคนบอกว่า “ฉันปล่อยวางได้” แต่ความจริงยังปล่อยวางไม่ได้ บางคนบอกว่า “ฉันปล่อยวางเรื่อง ลูกได้” ด้วยความเป็นพ่อเป็นแม่คงปล่อยวางไม่ได้ เช่น ลูกเราอายุ 15 ปี วันหนึ่งเกิดมาบอกแม่ว่า “หนูท้องได้ 2 เดือน” คนเป็นแม่จะบอกว่า “ปล่อยวางเถอะลูก ไม่เป็นไรหรอก” คงไม่ได้
แม้จะมีบ้าน มีรถ ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า มีเกียรติยศชื่อเสียงและทรัพย์สินมรดก แต่ “ความสุขที่จำเป็นที่สุดของความเป็นมนุษย์ คือ มีสุขภาพดี” เป็นคำตอบที่ถูกต้องที่สุด การมีสุขภาพดี สามารถสร้างความสุขต่างๆ ให้เกิดขึ้นได้ ถ้าสุขภาพไม่ดี จะมีความสุขได้อย่างไร มีทองกองเท่าภูเขาอยู่ข้างหน้า แต่นอนป่วยติดเตียง แบบนี้จะเรียกว่าความสุขได้หรือไม่ ความสุขพื้นฐาน หรือความสุขแบบง่าย ๆ คือ “กินให้อิ่ม นอนให้หลับ ทำงานให้สนุก ยุ่งเรื่องชาวบ้านให้น้อยลง”
กินให้อิ่ม แม้เป็นกับข้าวเก่า อุ่นแล้วอุ่นอีก แต่กินแล้วอิ่มก็สุขได้ ส่วนอาหารหรู ๆ ราคาแพง แต่กินแล้วไม่อิ่ม กินแล้วไม่อร่อย ถือว่าไม่สุข
นอนให้หลับ บางคนมีเงินเป็นร้อยล้าน แต่นอนไม่หลับ บางคน เงินไม่ค่อยมี หลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ เพราะความสุขที่สุดคือการได้พักผ่อน
ทำงานให้สนุก งานทุกงานต้องมีปัญหา มีความท้าทายบ้าง ถ้าราบรื่นไปทุกวัน ก็เบื่อได้ ปัญหาจะเป็นตัวทดสอบปัญญาว่า ใครจะมีความสุขุม ใครจะมีวุฒิภาวะมากกว่ากัน
ยุ่งเรื่องชาวบ้านให้น้อยลง บางครั้ง เราแกล้งทำหูหนวกบ้าง ตาบอดบ้าง ปากเป็นใบ้บ้าง ความสุขจะเกิดขึ้น
แต่ชีวิตที่มีแต่ความสุข ก็ไม่ควรเรียกว่าชีวิต และเราก็ไม่ควรทุกข์ไปทุกเรื่องราว ควรทุกข์ให้เป็นเรื่องเป็นราว นะโยม
……………………………………………
คอลัมน์ : ลานธรรม
โดย : พระสุธีวชิรปฏิภาณ ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม ประธานพระธรรมวิทยากรเครือข่ายธรรมะอารมณ์ดี
