เผยเส้นทางลูกหนัง แบบชีวิตต้องสู้ของ “น้องโฟกัส” ทัศฏาภรณ์ พึ่งกุศล กองกลางทีมชาติไทย ชุดอายุไม่เกิน 17 ปี ที่ลงสนามช่วยทีมชนะ บรูไน 19-0 ในฟุตบอลอายุไม่เกิน 17 ปี ชิงแชมป์เอเชีย รอบคัดเลือก กลุ่ม D เมื่อวันที่ 26 ต.ค. 67 ที่ผ่านมา
ทีมชาติไทย ขยี้ บรูไน เละเทะ ทำให้ชนะรวด 2 เกม ผลต่างประตูได้เสีย +21 นัดสุดท้ายพบ อินเดีย ที่มี 6 แต้มเช่นกัน วันที่ 27 ต.ค. ที่ชลบุรี สเตเดียม โดยไทยขอแค่เสมอจะได้แชมป์กลุ่ม เพราะผลต่างประตูได้เสียดีกว่า รอบนี้คัด 10 ทีมแชมป์กลุ่ม และอันดับ 2 ที่ดีที่สุด 5 ทีม เข้ารอบ
เกมถล่ม บรูไน 19-0 นั้น “น้องโฟกัส” ทัศฏาภรณ์ พึ่งกุศล วัย 15 ปี ยิงประตูแรกให้กับทีมได้ ซึ่งนับเป็นการประเดิมทีมชาติไทยของเขาด้วย ก่อนที่จะจบเกมด้วยการยิง 2 ประตู
สำหรับ ทัศฏาภรณ์ เป็นนักเตะจากโรงเรียนวัดสุทธิวราราม มีการเปิดเผยว่า ฐานะทางบ้านไม่ดีนัก เป็นชาว จ.มหาสารคาม และย้ายไปขอนแก่น ตั้งแต่อายุ 2 ขวบ มีคุณแม่คอยเลี้ยงดู สนับสนุน แม้ทุนทรัพย์ไม่อำนวย ครอบครัวอยู่ด้วยกัน 5 คน โฟกัสเป็นน้องคนเล็ก ชอบเล่นฟุตบอลตั้งแต่เด็ก มีชื่อติด 23 คน เป็นตัวแทนในการเข้าร่วมโครงการ JINTAN U14 ASEAN Dream Football Tournament 2023 รอบประเทศ และฟอร์มเข้าตาโค้ชโรงเรียนวัดสุทธิวราราม ได้มาเป็นหนึ่งในสมาชิก “สิงห์สะพานปลา” และต้องพักอยู่ที่โรงเรียน อยู่ห่างจากแม่เป็นเวลานาน และแม่ของโฟกัส ไม่สามารถเดินทางมาชมลูกชายคนเล็กเล่นฟุตบอลได้บ่อยนัก ด้วยระยะทาง และเรื่องของค่าใช้จ่าย กระทั่งเขาติดทีมชาติไทย ซึ่งเกมกับ บรูไน นั้น แม้ได้เดินทางมาชมที่ชลบุรี สเตเดียม ซึ่งมาเซอร์ไพร้ส์ลูกชาย ที่ไม่ทราบมาก่อน
โฟกัส กล่าวว่า แม่นั่งรถคนเดียวจากขอนแก่น มาเจอกับคุณครู และโค้ชพามา ทางโรงเรียนออกค่าใช้จ่ายให้ เพื่อมาดูตนเองแข่ง ตนเองเพิ่งรู้ว่าแม่มาด้วย ก็ตอนจบครึ่งแรกหลังออกมาจากห้องแต่งตัว
ทั้งนี้ เมื่อโฟกัส ได้พบแม่ ก็ได้ก้มกราบแม่ทั้งน้ำตา พร้อมสีหน้ามีความสุข ก่อนหน้านั้นตั้งแต่ โฟกัส เข้าแคมป์ทีมชาติไทย แม่ให้เงินติดตัวมา 200 บาท ซึ่งเขาเข้าใจดี แม้ต้นทุนไม่มาก แต่ก็ส่งเสริมลูกเต็มที่
โฟกัส กล่าวว่า มาถึงจุดนี้เพราะแม่ แม่ต้องเลี้ยงหลายคนในครอบครัว ตนเองพยายามอย่างหนัก กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ ต้องขอบคุณคุณแม่
“จบเกมแม่บอกว่าภูมิใจในตัวเรานะ พยายามต่อไป อยู่ในระเบียบวินัย ซึ่งคุณแม่ก็มีเอายาสระผม กับสบู่มาฝาก ก็เอามาใช้ครับ”
นักเตะนักสู้ กล่าวด้วยว่า ตนเองนั้นคิดถึงแม่มากๆ แต่ยังกลับบ้านไม่ได้เพราะยังต้องเรียนต่อ กว่าจะได้กลับก็ช่วงเทศกาลช่วงปีใหม่ ตอนนี้แม่และตนเองต่างต้องทำหน้าที่
