การเกิด “Perfect Storm” คือมีหายนะหลาย ๆ เรื่องมาบรรจบกันโดยบังเอิญ ก่อให้เกิดวิกฤติครั้งใหญ่ที่สร้างความเสียหายทวีคูณ ที่เราเรียกว่า “พายุที่สมบูรณ์แบบ”
หายนะแรก ความไม่มีความรับผิดชอบต่อสังคมของผู้ประกอบการ เช่นการใช้รถโดยสารมาตรฐานความปลอดภัยตํ่า ในการดำเนินกิจการ ทั้งมาตรฐานของรถ มาตรฐานการดำเนินการต่าง ๆ มาตรฐานอุปกรณ์ช่วยชีวิตยามฉุกเฉิน และมาตรฐานของคนขับ รวมถึงการฝึกฝน ตรวจสอบความพร้อมอย่างสมํ่าเสมอ เมื่อเกิดเรื่อง หน่วยงานกำกับดูแลก็จะให้ยกเลิกการใช้รถติดแก๊ส ยึดใบอนุญาตผู้ประกอบการ ซึ่งคงไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ต้นเหตุอย่างยั่งยืน
หายนะที่สอง การขาดธรรมาภิบาล และการทุจริตคอร์รัปชัน ในวงการขนส่ง ตั้งแต่การตรวจสภาพ การให้ความสะดวกที่ไม่เหมาะสมต่าง ๆ ไปจนถึงการปล่อยปละละเลย ที่จะบังคับใช้กฎหมายให้ทั่วถึงเที่ยงธรรม พอมีเรื่องทีก็ย้ายเจ้าหน้าที่ แล้วก็เงียบไป
หายนะที่สาม การขาดสามัญสำนึกและวิจารณญาณ ว่าอะไรควร ไม่ควร และมาตรฐานความปลอดภัยควรมีแค่ไหน การเดินทางต้องดูมาตรฐานความปลอดภัยอย่างไร การจัดซื้อจัดจ้างต้องพิจารณาอะไร และการศึกษาดูงานสำหรับเด็กแต่ละช่วงวัย ควรไปได้ไกลแค่ไหน พอมีเรื่องก็ประกาศยกเลิกทัศนศึกษาก็คงไม่ใช่ทางแก้ที่ต้นเหตุ และไม่ยั่งยืนอีกเช่นกัน
ในยุคโลกเดือดเหตุการณ์ที่เราเรียกว่า “พายุที่สมบูรณ์แบบ” จะเกิดขึ้นบ่อยขึ้น วนเวียนใน SDG ทั้ง 17 ข้อ และที่สำคัญพายุนี้จะเร่งความผิดพลาดต่าง ๆ ให้เกิดความสูญเสียอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน…
มัวแต่ถอดบทเรียน แล้วแก้ปัญหาแบบเดิม ๆ คงจะมี Perfect Storm ตามมาอีกเรื่อย ๆ … เร่งสร้างความปลอดภัยให้เด็กและเยาวชนอย่างถูกวิธี ที่ต้นเหตุ …
“ความรับผิดชอบต่อสังคม”.
