ปัญหาใหญ่ที่ผู้ประสบภัยน้ำท่วมจำนวนมากไม่ยอมทิ้งบ้าน ก็เพราะมีสัตว์เลี้ยงแสนรักที่ต้องดูแล เพราะไม่รู้ว่าจะมีที่ไหนให้สัตว์เลี้ยงอยู่ได้ ล่าสุดมีผู้ใช้เฟซบุ๊ก Waew Jiraporn โพสต์ภาพและข้อความระบุว่า นี่คือเหตุผลที่หมาที่อยู่กับคนตลอด ไม่ยอมอพยพ เพราะพอออกมาจากบ้าน ก็ไม่มีพื้นที่ช่วยเหลือต้อนรับอย่างแท้จริง จะออกข่าวจะโพสต์ทำไมว่าหมาพักได้ ตอนนี้หมาหลายบ้านถูกสาธารณสุข เชิญออกจากหอประชุมชั้นแรก (ที่มีแอร์) บอกให้เอาไปไว้ รพส ใน ม. (ชิโร่อยู่กับคนมาตั้งแต่สองเดือน ตอนนี้หมาแก่ 12 ขวบ ให้เอาไปอยู่กรงแบบไม่มีเจ้าของ โร่ตายชัวร์)
เราให้เหตุผลว่าทำไมโร่ต้องอยู่แอร์ และโร่ต้องกินยาทุกมื้อ และหมาแก่ 12 ขวบ โกลเด้นหมาใหญ่อะ คุณคิดว่าเขาอยู่ได้กี่ขวบ คนผู้ชายเหมือนพูดดีนะ แต่ก็เหมือนไล่นั้นแหละค่ะ เพราะพยายามให้เราเอาโร่ไปอยู่กรง ซึ่งโร่ไม่เคยอยู่ บอกว่าเป็นแอร์อากาศมันหมุนเวียน ถ้าคนป่วยอาจจะติดเชื้อหมา ถ้าหมาป่วยกลัวติดเชื้อคน แล้วเห็นไปประชุมกันอีกรอบกลับมาบอก ให้อยู่ได้ แต่ไม่ให้เพ่นพ่าน สรุปที่ไล่ นี่กลัวหมาเพ่นพ่าน หรือเรื่องอากาศหมุนเวียน (แล้วบอกเลย เรามาเป็นสี่ห้าบ้านแรกเลย เราไม่เห็นหมาบ้านไหนเพ่นพ่าน มีแต่เด็กวิ่งไปมาไม่เกรงใจคนที่นอนกันอยู่)
เรามาตั้งแต่ตีสามคืนแรก ตอนที่ยังมีอพยพสามสี่บ้าน แล้วทยอยมาเรื่อย มีทั้งคนสัตว์หลายบ้าน ไม่มีเจ้าหน้าที่มหา’ลัย ว่าอะไร ตั้งแต่วันที่เรามาอยู่ เราเข้าออกพาโร่ไปฉี่อึข้างนอก (มีที่เก็บอึ เช็ดตูดเช็ดเท้าหมาก่อนเข้า มาถึงเต็นท์ที่นอนเราเช็ดตัวอีก เพราะเป็นวิถีปกติของโร่ที่อยู่บ้าน เราเช็ดหมดเพราะโร่สกปรกมันจะแพ้) คนที่รู้จักบ้านพี่โร่มานานคงรู้ว่าเราเลี้ยงหมายังไง ก็ผ่านด้านหน้าทางเข้าตั้งแต่วันแรกๆ ไม่มีคนของมหา’ลัยว่าอะไรเลย แถมเอาไปออกข่าว ว่าให้หมามาได้ มีไลฟ์ของมหา’ลัย และข่าวเรื่องเล่าเช้านี้
ตอนนี้เราเลยดิ้นรนกลับบ้านที่อำเภอพานดีกว่า แต่สงสารคนที่เขาไม่มีที่ไปและหมาที่ห่างคนไม่ได้ แค่เอามาบอกกล่าว เดี๋ยวคนที่เขาเห็นจากข่าวจากไลฟ์มหา’ลัย ว่าให้หมามาได้ พอมาแล้วโดนเชิญออก ชั้นแรก เขาจะรู้สึกสิ้นหวัง ว่าต้องทำยังไง ที่ไม่มีทางไป ไม่มีที่อยู่ เหมือนเราวันแรกๆ ที่ไม่มีที่ไป มันคิดไม่ออกหรอก คนไม่อยู่จุดนี้ไม่เจอกับตัวจริงๆ หนีความลำบากมา ยังให้มาคิดหนักอีก
