วานนี้ (17 มิ.ย. 2567) เซลีน ดิออน ศิลปินเพลงระดับโลก ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนอย่างเป็นทางการเป็นครั้งที่ 2 ในปีนี้ที่อลิซ ทัลลี ฮอลล์ นครนิวยอร์ก นับเป็นโอกาสที่หาได้ยาก หลังจากที่เธอประกาศว่ากำลังเผชิญหน้ากับปัญหาร้ายแรงด้านสุขภาพตั้งแต่ปี 2564
“ฉันยังไม่ตายค่ะ” ดิออนพูดกับผู้สื่อข่าวระหว่าง “เดินพรมแดง” ในงานฉายภาพยนตร์สารคดีรอบปฐมทัศน์เรื่อง “I Am : Celine Dion” ซึ่งเป็นบันทึกเหตุการณ์เรื่องราวชีวิตของเธอเอง โดยเน้นที่อาชีพการงานและความเจ็บป่วยที่กลายเป็นอุปสรรคต่อการทำงานของเธอ
ศิลปินสาววัย 56 ปี พูดถึงการตัดสินใจออกมาพูดเรื่องอาการเจ็บป่วยของเธอในภาพยนตร์สารคดีเรื่องนี้ว่า เป็นทั้งของขวัญและความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ที่สุด โดยหวังว่าเรื่องราวของเธอ จะเป็นแรงบันดาลใจให้คนที่ประสบปัญหาอย่างเดียวกัน
ดิออน ยังกล่าวว่าเธอซาบซึ้งใจมากต่อการต้อนรับที่เธอได้รับในครั้งนี้ แม้ว่าการมาร่วมงานครั้งนี้จะยากมากสำหรับเธอ แต่มันก็ทำให้เธอได้รับรู้ว่ายังมีคนที่รักและสนับสนุนเธอมากมาย
นักร้องสาวยังกล่าวขอบคุณครอบครัวและทีมแพทย์ที่ดูแลเธอ รวมถึงแฟน ๆ ของเธอด้วย
ดิออน เปิดเผยว่าเธอป่วยเป็นโรคร้ายเมื่อเดือน ธ.ค. 2564 แพทย์วินิจฉัยว่าเธอป่วยเป็นโรค Stiff Person Syndrome (โรคคนแข็ง) ซึ่งเป็นความผิดปกติของระบบประสาท ส่งผลให้เกิดภาวะหดเกร็งของกล้ามเนื้อ มีอาการกระตุกเมื่อพบสิ่งเร้า เกิดจากระบบภูมิคุ้มกันในร่างกายที่กลับทำร้ายตัวเอง และยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาด ทำให้เธอต้องยกเลิกคอนเสิร์ตและงานแสดงทั้งหมด
กระบวนการรักษาอาจช่วยให้บรรเทาอาการหดเกร็งของกล้ามเนื้อได้ในบริเวณลำตัว แขนและขา แต่ถ้าหากมีสิ่งเร้าหรือได้รับการกระตุ้นมากเกินไป จะทำให้กล้ามเนื้อของเธอกระตุกหรือสั่นอย่างรุนแรง และยังทำให้เสียงของเธอแตกพร่าโดยที่ไม่สามารถควบคุมได้
ภาพยนตร์สารคดีเรื่อง “I Am : Celine Dion” ซึ่งมีกำหนดฉายอย่างเป็นทางการในวันที่ 25 มิ.ย. 2567 ผ่านช่องทางสตรีมมิ่ง เป็นการเล่าเรื่องชีวิตของศิลปินสาวจากมุมมองของเธอเอง โดยรวบรวมทั้งภาพจากการแสดงที่น่าทึ่ง และภาพชีวิตส่วนตัวในยามที่เธอใช้เวลากับครอบครัวของเธอ
นอกจากนี้ ยังมีการเปิดเผยภาพชีวิตระหว่างที่เธอต้องต่อสู้กับโรคร้าย ทั้งความเจ็บป่วยและช่วงที่อาการกำเริบอย่างร้ายแรง เช่นในช่วงที่เกิดอาการชัก ซึ่งทำให้เธอเคลื่อนไหวร่างกายไม่ได้และพูดไม่ได้เลย สร้างความทุกข์ทรมานอย่างมาก
เมื่อมาถึงฉากนี้ รายงานข่าวระบุว่า ผู้ชมจำนวนมากถึงกับร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่ไหว
อย่างไรก็ตาม ภาพความเจ็บป่วยของ ดิออน ได้รับการนำเสนอเพียงส่วนน้อย เมื่อเทียบกับภาพแห่งความรักที่เธอมีต่อครอบครัว เพื่อนฝูงและบทเพลงของเธอ
“ขอบคุณทุก ๆ คนจากก้นบึ้งของหัวใจ ภาพยนตร์เรื่องนี้คือจดหมายรักของฉันถึงพวกคุณทุกคน” เธอกล่าวขอบคุณแฟน ๆ ทั้งน้ำตาระหว่างที่ผู้ชมปรบมือแสดงความชื่นชมอย่างกึกก้องหลังจากภาพยนตร์ฉายจบลงไป “ฉันหวังว่าจะได้เจอพวกคุณทุกคนอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้”
เครดิตภาพ : AFP
