อลิสซา เดวิส นางแบบสาวและนักการตลาดดิจิทัลวัย 26 ปีจากนอร์ทแคโรไลนา เติบโตมาโดยที่มีอาการเหมือนคนนอนไม่พอและรู้สึกง่วงนอนตลอดเวลาทั้งตอนที่อยู่ในโรงเรียน หรือแม้กระทั่งในคลาสเรียนเต้นรำของเธอ
เดวิส เริ่มรู้สึกว่าอาการง่วงของเธอผิดปกติ เมื่อเธอพบว่าไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้หลับได้ และมันทำให้เธอเหนื่อยมาก
ก่อนหน้านั้น เดวิส เคยไปหาหมอมาแล้ว แต่หมอคนก่อน ๆ ของเธอคิดว่าเธอไม่มีอะไรผิดปกติและแนะนำแค่ว่าให้ “ดื่มกาแฟแก้ง่วง” ก็พอ
เดวิส พบความจริงเมื่อเธอเข้าร่วมในโครงการศึกษาพฤติกรรมการนอนหลับโครงการหนึ่งและเธอก็ได้รับการวินิจฉัยว่าป่วยเป็น “โรคง่วงนอนมากผิดปกติ” (Idiopathic Hypersomnia) ซึ่งเป็นโรคเกี่ยวกับพฤติกรรมการนอนหลับที่ไม่ปกติที่หายากมาก ลักษณะเด่นของโรคนี้คือผู้ป่วยจะรู้สึกง่วงเกือบตลอดเวลา ทั้งกลางวันและกลางคืน มักจะนอนหลับจนเกินพอดี หรือรู้สึกว่านอนเท่าไหร่ก็ไม่พอ
นอกจากนี้ยังมีอาการเวียนศีรษะ, ปวดศีรษะ, มึนงงเหมือนจะเป็นลมเวลายืน, มีภาวะสมองล้า รวมถึงมีอาการเหมือน “ผีอำ” หรือขยับตัวไม่ได้แม้ว่าจะรู้สึกตัวตื่นอยู่ ซึ่งมักจะเกิดขึ้นเป็นช่วงสั้น ๆ
เดวิส เล่าว่าโรคนี้ทำให้เธอใช้ชีวิตลำบาก บางครั้งเธอวางแผนว่าจะทำงานหรือกิจกรรมง่าย ๆ ให้เสร็จ แต่อาการของโรคนี้ทำให้เธอคิดอะไรไม่ออกและขาดสมาธิได้ง่าย จนเธอไม่สามารถทำตามแผนการได้ แม้กระทั่งการอาบน้ำยังเป็นเรื่องยาก
หญิงสาวบอกว่าเธอนอนหลับวันละ 10-14 ชม. แต่เมื่อตื่นขึ้นมาก็ยังคงรู้สึกเหมือนคนที่อดนอนทั้งคืน
อาการของโรคนอนมากเกินปกติของ เดวิส เริ่มปรากฏตั้งแต่ตอนที่เธอยังเป็นเด็ก แม่ของเธอต้องพาเธอไปนอนกลางวันบ่อยมาก และเธอมักจะเหนื่อยง่ายกว่าคนอื่น ๆ ซึ่งทำให้เธอทำกิจกรรมในชีวิตประจำวันได้อย่างยากลำบาก ทั้งยังทำให้ความมั่นใจในตัวเองหดหาย
ความเหนื่อยล้าและอาการต่าง ๆ ของ เดวิส เริ่มแย่ลงตอนที่เธอเข้าเรียนชั้นมัธยมศึกษา เธอมักจะหลับในชั้นเรียนและต้องออกจากห้องเรียนบ่อย ๆ เพื่อไปแอบงีบหลับ แม้แต่ตอนที่กำลังเรียนเต้นรำ เธอก็ง่วงหลับและสะดุดจนล้มลงไปกองที่พื้น ซึ่งทำให้เธออายมากเพราะไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป
หลังจากที่ เดวิส ไปหาหมอหลายคนซึ่งล้วนแต่บอกว่าเธอก็แค่เป็นคน “ขี้เกียจ”, “สะเพร่า” หรือ “ซุ่มซ่าม” เธอก็เริ่มเบื่อและตัดสินใจติดต่อผู้เชี่ยวชาญด้านการนอนหลับ ซึ่งเป็นคนแนะนำให้เธอมาเข้าร่วมโครงการศึกษาพฤติกรรมการหลับ
ระหว่างเข้าร่วมการทดลอง เดวิส จะต้องนอนหลับเป็นเวลายาวนานถึง 14 ชม. และจากการตรวจสอบของอุปกรณ์ก็พบว่าเธอไม่เคยเข้าสู่ช่วง “หลับลึก” เลย ซึ่งจำเป็นมากสำหรับการพักผ่อนร่างกาย
ในปี 2560 เดวิส ได้รับการยืนยันว่าเธอป่วยเป็นโรคนอนมากผิดปกติแบบไม่มีสาเหตุ ซึ่งก่อนหน้านั้น หญิงสาวบอกว่าเธอมีชีวิตอยู่ได้ด้วยกาแฟและรู้สึกว่าที่เธอต้องดิ้นรนเพื่อใช้ชีวิตธรรมดาในแต่ละวันนั้นเป็นเพราะเธอไม่เอาไหน กว่าจะได้คำตอบว่าความจริงแล้ว เธอไม่ได้เป็นคนนิสัยแย่ แต่เธอเป็นคนป่วย
ในปี 2564 ตัวยารักษาโรคนอนมากผิดปกติขนานแรกเพิ่งได้รับการรับรองจากองค์การอาหารและยาแห่งสหรัฐ และอนุญาตให้ใช้กับผู้ป่วยในวัยผู้ใหญ่ได้
เดวิส เองก็กำลังอยู่ระหว่างการเข้าร่วมโครงการศึกษาเกี่ยวกับการนอนหลับอีกโครงการหนึ่ง เพื่อให้ตัวเองได้โอกาสรับการรักษาเสียที ระหว่างนี้เธอก็เผยแพร่เรื่องราวของตัวเองออกไป โดยหวังว่าจะช่วยให้คนที่มีปัญหาเดียวกันเข้ามารับการรักษาอย่างถูกต้อง
ที่มา : nypost.com
เครดิตภาพ : GETTY IMAGES
