จากกรณีเกิดเหตุตำรวจ สภ.บางบัวทอง รับแจ้งเหตุคอมพิวเตอร์ในห้องเรียนระเบิด ทำให้มีนักเรียนได้รับบาดเจ็บ 1 ราย โดยผู้บาดเจ็บคือน้องโชค นักเรียนชายชั้น ม.3 อายุ 15 ปี ได้รับบาดเจ็บบริเวณใบหน้า คิ้วซ้ายมีบาดแผลแตกลึกเห็นกระดูก ยาวประมาณ 3-4 เซนติเมตร อาการสาหัส กู้ภัยช่วยปั๊มหัวใจแต่ไม่สามารถยื้อชีวิตไว้ได้ เสียชีวิตในเวลาต่อมา กระทั่งสุดท้ายเหตุการณ์ดังกล่าวไม่ได้เกิดจากคอมพ์ระเบิด หรือคีย์บอร์ดแต่อย่างใด แต่เกิดจากการถูกยิงตามที่ได้เสนอข่าวไปแล้วนั้น…
ความคืบหน้าเมื่อเวลา 14.20 น. วันที่ 16 ก.ย. ที่สถาบันนิติวิทยาศาสตร์ รพ.ธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ ต.คลองหนึ่ง อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี น.ส.ปวีณา งามสุด ผู้เป็นแม่ นายประเสริฐ แก้วมณี ผู้เป็นตา และบุคคลสนิทของ ด.ช.โชค อายุ 14 ปี นักเรียนชั้น ม.3 ที่เสียชีวิตด้วยปืนเหตุเกิดภายในโรงเรียนดัง ใน ต.บางรักพัฒนา อ.บางบัวทอง จ.นนทบุรี ได้เคลื่อนย้ายศพออกจาก รพ.ธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ เพื่อนำไปบำเพ็ญกุศลที่วัดราษฎร์ประคองธรรม ต.เสาธงหิน อ.บางใหญ่ จ.นนทบุรี
น.ส.ปวีณา กล่าวว่า เหตุการณ์นี้ขอให้เป็นเหตุการณ์สุดท้ายและขอบคุณสื่อมวลชน ซึ่งขอให้ติดตามเรื่องขอความเป็นธรรมให้บุตรชายตนเองด้วย หลังเกิดเหตุทางโรงเรียนยังไม่ได้ชี้แจงสาเหตุมากับครอบครัว แต่มีการติดต่อมา เพื่อขอเป็นเจ้าภาพในการจัดงานศพ และขาดเหลืออะไร แต่ก็ยังไม่ได้คุยอะไรกันมาก เพราะต้องเตรียมเรื่องงานศพลูก และการดำเนินการรับศพ โดยผลชันสูตรขอไม่เปิดเผย แต่สาเหตุไม่ใช่คีย์บอร์ด ซึ่งต้องรอผลอย่างละเอียดเป็นทางการอีก 2 เดือน
ฟังจากปาก“น้องต้า”เผยสาเหตุทำปืนลั่นใส่เพื่อนดับ…
ขณะที่ล่าสุดทางคู่กรณียังไม่ได้ติดต่อมา หากไปร่วมงานศพ ตนเองก็อยากจะถามว่ามีอะไรกันก็คุยกันดีๆ เพราะน้องโชคไม่อยู่แล้ว บอกกับแม่ก็ได้ว่าความมันเป็นอย่างไร หากเป็นเรื่องอุบัติเหตุปืนลั่นจริงๆ ก็ว่ากันไป ต้องว่ากันด้วยหลักฐาน ซึ่งตนเองยังค้างคาใจในหลายๆ ประเด็น
กระทั่งเวลา 15.30 น. ที่วัดราษฎร์ประคองธรรม ศาลา 2 ต.เสาธงหิน อ.บางใหญ่ จ.นนทบุรี บรรยากาศรดน้ำศพ ด.ช.โชค ซึ่งในงานมีทั้งอาจารย์ที่โรงเรียนวัดลาดปลาดุก และเพื่อนๆที่โรงเรียนพร้อมญาติ ได้เข้ามาร่วมรดน้ำศพน้องโชคบรรยากาศเป็นไปด้วยความโศกเศร้า
น.ส.วรรณพร งามสุด อายุ 34 ปี น้าน้องโชค กล่าวว่า การมีปืนเข้าไปที่โรงเรียน ตนคิดว่าไม่น่าเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับครอบครัวของตน เวลาดูข่าวก็ภาวนาไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้กับครอบครัว ตนทำใจไม่ได้ ตนเลี้ยงลูกหลานมาเหมือนกัน ถึงอยู่ไกลเขาก็โทรหาตนตลอด เน็ตหมดก็โทรมาขอให้เติมให้ ขอให้ซื้อเสื้อผ้าให้ตนก็ซื้อมา อยากได้อะไรก็มาขอ มีอะไรก็จะคุยกับตนมากกว่าแม่ของเขา ตนเสียใจ ไม่เชื่อว่าเป็นปืนลั่น บาดแผลไม่น่าเชื่อ ถ้าปืนลั่นทำไมรีบเอาปืนไปทิ้ง ทำไมไม่บอกครู ไม่บอกผู้ใหญ่บริเวณนั้นว่าพกปืนมา ตนรู้สึกแย่มากที่โรงเรียนบอกว่าคอมพ์ระเบิด เพราะตนโทรหาคนที่มีความรู้ด้านคอมพิวเตอร์เขาบอกไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ที่จะระเบิดจนมาโดนทำให้กระโหลกแตก
น.ส.วรรณพร กลา่วว่า ตนไม่เชื่อตั้งแต่ได้ข้อมูลมา หลังจากนี้ต้องคุยกับญาติทุกคนรวมถึงแม่ของน้องด้วย ถ้าเป็นตนก็ให้ทำไปตามกฎหมาย ทำตามขั้นตอน และให้ทุกคนอยู่กันสบายทั้ง 2 ฝ่าย ไม่ได้ไปบีบเขาจนเกินไปหรือเราลำบาก เพราะยายเขาก็เลี้ยงมาตั้งแต่ออกมาเลย ทางตนกับครอบครัวก็คุยกันอยากให้คู่กรณีเข้ามาคุย เข้ามาขอขมา มาพูดคุยว่าเหตุจูงใจคืออะไร ทำไมถึงพกปืนไป มันลั่นจากสาเหตุไหน หรือเอามาเล่นกัน มาโชว์เพื่อน อยากทราบข้อเท็จจริงตรงนั้น อยากได้ยินจากปาก
