เป็นภาพที่เห็นชินตาของคนในพื้นที่บ้านเอก ตำบลหญ้าปล้อง อำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ มานานหลายปีแล้ว ชายพิการสู้ชีวิตขับขี่รถจักรยานยนต์พ่วงข้างเร่ขาย “ไก่ย่างคนจน” มีลูกค้าประจำตั้งแต่รุ่นใหญ่จนถึงลูกเด็กเล็กแดงต่างติดอกติดใจในรสชาติความอร่อยกันมาอย่างยาวนาน
นายวิเชียร เจริญผล หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า “ตาวิเชียร” วัย 61 ปี เป็นผู้พิการขาอ่อนแรงทั้ง 2 ข้าง ต้องใช้ไม้เท้าพยุงตัวเองในการเดิน แต่ไม่เคยท้อกับโชคชะตา ทุกๆ เช้าจะยืนค้ำไม้เท้าย่างไก่อยู่ริมถนนควันคลุ้งกระจายส่งกลิ่นหอมทั่วชุมชนเป็นสิ่งที่ดึงดูดให้ชาวบ้านในหมู่บ้านและผู้คนที่สัญจรไปมาแวะเวียนอุดหนุนอยู่เป็นประจำด้วยรสชาติของไก่ย่างที่อร่อยถูกปากและราคาถูกจนได้ขนามนามว่าเป็น “ไก่ย่างคนจน”
“ตาวิเชียร” เป็นหนึ่งในกลุ่มที่ได้รับสิทธิจากโครงการกระตุ้นเศรษฐกิจของรัฐบาลที่แจกเงินดิจิทัล 10,000 บาท ในการช่วยเหลือกลุ่มคนเปราะบาง และกลุ่มคนผู้พิการที่จ่ายในรอบแรก แต่การได้เงินของตาวิเชียรก็ต้องพบกับอุปสรรคทำให้เจ้าตัวต้องขับขี่รถจักรยานยนต์พ่วงข้างคู่ใจเดินทางจากบ้านไป-กลับธนาคารที่มีระยะทางเกือบ 10 กิโลเมตรถึง 3 รอบเพื่อเบิกถอนเงินก่อนที่จะได้เงินจำนวนนี้นำมาลงทุนขายไก่ย่างสร้างรายได้จุนเจือครอบครัวต่อลมหายใจในการใช้ชีวิต
ตาวิเชียร เล่าว่า ตนอยู่กับภรรยาและหลานอีก 3 คน ซึ่งเป็นหลานของลูกติดภรรยาที่ทิ้งไว้ให้ตนเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ส่วนบ้านที่อยู่ปัจจุบันก็อาศัยที่ดินของคนอื่นอยู่ ตนยึดอาชีพขายไก่ย่างเลี้ยงครอบครัวมานานมากแล้ว จากเดิมที่ขายได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ด้วยความพยายามบวกกับรสชาติไก่ย่างที่อร่อย และความตั้งใจในการหาเงินเลี้ยงดูครอบครัวจึงไม่เคยคิดที่จะท้อแท้ อดทนตั้งใจทำนานวันไปก็มีลูกค้าขาประจำและลูกค้าขาจรที่ผ่านเส้นทางนี้ แวะมาอุดหนุนอยู่ตลอด ทำให้พอมีรายได้ในมาจุนเจือครอบครัวได้ในระดับหนึ่ง
ที่ผ่านมาครอบครัวต้องประสบปัญหาหลายอย่างทำให้ตนต้องรับภาระเพิ่มมากขึ้น รายได้ไม่พอรายจ่ายทำให้มีหนี้สินมากมายจนต้องหยุดขายไก่ย่างมาไปพักใหญ่เพราะไม่มีเงินมาลงทุนต่อ หลังจากรัฐบาลมีโครงการแจกเงิน 10,000 บาทช่วยเหลือประชาชนทำให้ตนมีเงินใช้หนี้ ส่วนเงินที่เหลือก็นำมาลงทุนซื้อวัตถุดิบมาขายไก่ย่างเพื่อเลี้ยงครอบครัวต่อได้
ทุกๆ วันตนต้องตื่นไปจ่ายตลาดเพื่อหาซื้อวัตถุดิบตั้งแต่ตี 5 เพื่อซื้อไก่สด โครงไก่ และเนื้อไก่ โดยลงทุนต่อรอบประมาณ 800 – 1,000 บาท ซึ่งหากขายไก่ย่างหมดจะได้กำไรอยู่ที่วันละประมาณ 300 บาท ส่วนสูตรในการทำไก่ย่างต้นตำหรับมาจากสูตรลับของแม่ที่ถ่ายทอดให้ไว้ตั้งแต่เด็ก โดยกระบวนการทำคือไก่ที่นำมาย่างต้องเป็นไก่สด หมักให้เข้าเนื้อด้วยเครื่องปรุงรสสูตรลับเฉพาะแล้วมาเสียบไม้ก่อนจะนำไปย่างบนเตาถ่านให้สุกดี ส่วนมากตนมีลูกค้าประจำที่สั่งออเดอร์ไว้แต่ละวัน เมื่อย่างไก่สุกแล้วตนก็จะวิ่งไปส่งลูกค้าในหมู่บ้านต่างๆ
สำหรับที่มาของชื่อ “ไก่ย่างคนจน” นั้น เป็นเพราะตนเป็นคนยากจน อยากจะย่างไก่ให้ทุกๆ คนได้กินอิ่มท้อง ได้ลิ้มรสไก่ไม้ใหญ่ๆ เนื้อเยอะๆ ราคาถูกเพียงไม้ละ 10 บาท จะผ่านไปกี่เดือนกี่ปี แม้ข้าวของจะขึ้นราคา ตนก็ยังขายไก่ย่างไม้ละ 10 บาทอยู่แต่อาจจะไม้เล็กลงบ้างนิดหน่อยกำไรไม่มากแต่ก็พออยู่ได้
ตนจะเริ่มย่างไก่ที่หน้าบ้านตั้งแต่เวลาประมาณ 11.00 น. ถึง 13.00 น. ก่อนจะขับขี่รถจักรยานยนต์พ่วงข้างล่องไปตามหมู่บ้านต่างๆ เพื่อให้ทุกคนได้กินไก่ย่างคนจน ถึงแม้จะได้กำไรเพียงน้อยนิด แต่ตนก็มีความสุขที่ได้ขายไก่ย่างให้ทุกคนได้กินอิ่มอร่อยกัน
“ทุกวันนี้แม้ตนจะมีฐานะยากจน อายุก็มากแล้ว แถมยังพิการขาอ่อนแรง แต่ก็ไม่เคยคิดจะท้อแท้ชีวิต รู้แต่เพียงว่าเราต้องลุกขึ้นสู้ สู้เพื่อคนที่เรารักและทุกคนในครอบครัว ถ้าไม่สู้ไม่ดิ้นรนแล้วคนข้างหลังจะอยู่อย่างไร สำหรับคนที่กำลังหมดหวังและท้อแท้ชีวิตตนก็ขอเป็นกำลังใจให้เพราะชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอ ทำทุกวันให้ดีที่สุดแล้วทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง”
นิยายชีวิต โดย : อสงไขย
เรื่องและภาพโดย : จิรภัทร หมายสุข จ.ศรีสะเกษ
[[คลิก]] อ่านเรื่องราว “นิยายชีวิต” ได้ที่นี่..
