เรื่องราวความรักความผูกพันระหว่างคนในครอบครัวกับสุนัขที่อยู่กันมานานถึง 13 ปี และภาพความประทับใจที่ทำเอาผู้พบเห็นถึงกับน้ำตาซึม..
เมื่อ “น้องแบ๋ว” สุนัขพันธุ์ทาง เพศเมีย อายุ 13 ปี หายไประหว่างที่พี่สาวพาไปหาสัตวแพทย์เพื่อรักษาอาการป่วย ระยะทางไกลกว่า 70 กิโลเมตร ครอบครัวออกตามหาทุกวิถีทาง โดยเฉพาะพ่อจำลอง อายุ 67 ปี หัวหน้าครอบครัว ที่รักน้องแบ๋วเหมือนดั่งลูกสาวคนหนึ่งถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ และไม่ลดละความพยายามในการติดตามหา ผ่านไป 51 วันเกิดปาฏิหาริย์ เมื่อน้องแบ๋วเดินกลับมาบ้านเองท่ามกลางความดีใจที่โอบกอดด้วยความรัก และยังคงเป็นปริศนาที่ไม่มีใครรู้ว่าน้องแบ๋วกลับบ้านมาเองได้อย่างไร ระหว่างที่หายไป ไปอยู่ที่ไหนมาบ้าง
น.ส.ณิรญา แนมครบุรี อายุ 36 ปี อาศัยอยู่กับครอบครัวและสุนัขแสนรักที่ชื่อ “น้องแบ๋ว” ในบ้านเลขที่ 18 บ้านมาบพิมาน หมู่ที่ 9 ต.ครบุรีใต้ อ.ครบุรี จ.นครราชสีมา บ้านหลังเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยความรักความอบอุ่น จู่ๆ วันหนึ่งน้องแบ๋วเจ็บป่วยเพราะอายุมากถึง 13 ปีแล้ว
“ณิรญา” เล่าให้ฟังว่า เมื่อวันที่ 13 ส.ค.67 ตัวเองได้ขออนุญาตพ่อนำ “น้องแบ๋ว” ขึ้นรถกระบะไปทำการรักษายังโรงพยาบาลสัตว์แห่งหนึ่งในตัวเมืองจ.นครราชสีมา และทางสัตวแพทย์ได้ทำการเจาะตัวอย่างเลือดเพื่อหาสาเหตุของอาการป่วย และต้องรอผล 1 วัน แต่ด้วยระยะทางระหว่างบ้านมาบพิมาน อ.ครบุรี และตัวเมืองนครราชสีมานั้นไกลกว่า 70 กิโลเมตร จึงได้ฝากน้องแป๋ว เอาไว้ที่บ้านน้องสาวซึ่งอยู่ที่อยู่ต.หัวทะเล อ.เมืองนครราชสีมา
แต่พอมาช่วงสายวันที่ 14 ส.ค. น้องแบ๋วเกิดหายตัวไปจากบ้าน จากนั้นก็ได้พากันออกตามหา แม้จะพอมีเบาะเสบ้างในตอนแรก แต่เมื่อไปถึงก็ไม่พบตัว พอพ่อทราบข่าวก็เสียใจอย่างมาก คนในครอบครัวต่างช่วยกันออกตามหาอยู่หลายวันก็ยังไม่พบจึงได้พากันนำรูปน้องแบ๋วปิดประกาศตามจุดต่างๆ พร้อมกับประกาศให้รางวัลแก่ผู้ที่ให้เบาะแสจนสามารถตามหาน้องได้เป็นเงิน 3,000 บาท รวมถึงโพสต์รูปภาพลงในโซเซียลเพื่อขอให้ชาวโซเซียลช่วยตามหาอีกทางหนึ่ง
ตลอดช่วงเวลาที่น้องแบ๋วหายไป ตัวเองและครอบครัวยังมีความหวัง ออกตามหาหมดเงินไปไม่น้อย ทำทุกวิถีทางหวังว่าจะมีสักวิธีที่จะให้พบตัวน้องได้บ้าง ผ่านไปนานกว่า 50 วันก็ยังไม่มีใครพบเห็น ตัวเองก็ยังลงโพสต์อัพเดตเหตุการณ์ทุกวันว่ายังไม่เจอตัวน้อง ตอนนั้นเสียใจมาก เพราะรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ทำให้หัวใจของพ่อสลาย เพราะพ่อรักน้องแบ๋วมาก เสมือนเป็นลูกสาวคนหนึ่ง
ต่อมาช่วงค่ำของวันที่ 3 ต.ค.67 รวมระยะเวลา 51 วัน น้องแบ๋วก็เดินเข้าบ้านมาพร้อมกับตรงเข้าไปหาพ่อด้วยความดีใจในสภาพร่างกายที่อิดโรยอย่างมาก พ่อก็สวมกอดน้องแบ๋วด้วยความคิดถึงและน้ำตาแห่งความดีใจก็ไหลพรั่งพรูออกมา ทุกคนในบ้านต่างก็ดีใจอย่างที่สุดที่เห็นน้องกลับมาอย่างปลอดภัย
“ณิรญา” บอกอีกว่า ระยะทางจากจุดที่น้องแบ๋วหายตัวไปที่ต.หัวทะเล อ.เมืองนครราชสีมา จนมาถึงที่บ้านมาบพิมาน ต.ครบุรีใต้ อ.ครบุรีนั้น ไกลถึง 71 กิโลเมตร ก็ไม่รู้ว่าน้องแบ๋วเดินทางกลับมาได้ยังไง ต้องผ่านพบเจออะไรมาบ้าง ทั้งสุนัขเจ้าถิ่นที่ชอบรุมทำร้าย รวมถึงอาจจะมีคนไม่หวังดี ได้อะไรกินประทังชีวิตบ้างมั้ย ทุกอย่างนี้ยังเป็นเรื่องที่ตัวเองสงสัยอยู่ทั้งสิ้น
ส่วนหนึ่งก็เชื่อว่าอาจจะเกิดจากสายใยความรักความผูกพันระหว่างน้องแบ๋วกับพ่อ ที่ต่างคนต่างคิดถึงและห่วงใยกัน เหมือนเช่นพ่อที่คอยนั่งมองทาง กินไม่ได้นอนไม่หลับ เพื่อรอคอยน้องแบ๋วด้วยความหวัง ที่นำทางให้น้องแบ๋วเดินทางกลับมาบ้านด้วยความปลอดภัยในที่สุด เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้จึงอยากฝากให้กำลังใจทุกๆ คนที่อาจจะเจอกับเหตุการณ์ในลักษณะเดียวกันว่าอย่างท้อแท้ หมดหวัง
หากตัวเองพบเจอโพสต์ตามหาสัตว์เลี้ยงจะไม่ยอมอยู่เฉย จะช่วยโพสต์แชร์ต่อ และช่วยตามหาเท่าที่จะทำได้ รวมถึงจะช่วยดูแลหากพบสุนัขหรือสัตว์เลี้ยงใดที่ผ่านมาอย่างแน่นอน อีกทั้งยังต้องขอขอบคุณทุกคนที่มีส่วนช่วยเหลือในการตามหา รวมถึงผู้ที่พบเจอและช่วยให้อาหารดูแลน้องแบ๋วจนทำให้มีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้จากใจจริงด้วย
ด้านนายจำลอง พ่อของณิรญา เจ้าของน้องแบ๋ว เล่าว่า น้องแบ๋ว เป็นสุนัขที่ลูกสาวเก็บมาให้ตัวเองเลี้ยงไว้ตั้งแต่เล็กๆ มีความผูกพันกันมาก เพราะตัวเองมองน้องแบ๋วเป็นเหมือนลูกและเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว โดยน้องแบ๋วเป็นสุนัขแสนรู้ สามารถช่วยต้อนวัวได้ด้วย ผ่านมาตอนนี้อายุน้องแบ๋วก็ประมาณ 13 ปีได้แล้ว ก็เริ่มที่จะแก่และป่วยจึงต้องพาไปรักษาจนหายตัวไป ตลอดระยะเวลาที่น้องแบ๋วหายตัวไปนั้น ตนทรมานใจเป็นห่วงอย่างมาก เพราะน้องแบ๋วก็ยังมีอาการป่วยติดตัว ทุกวันก็จะนั่งคอยฟังข่าว สวดมนต์ไหว้พระก็ขอพร หวังว่าผลบุญจะทำให้ได้พบน้องแบ๋วอีกสักครั้ง
“วันที่น้องแบ๋วกลับมาถึงบ้านตัวเองแทบไม่เชื่อสายตา ความรู้สึกอัดอั้นตันใจน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาด้วยความดีใจอย่างที่สุด และหลังจากนั้นก็สามารถนอนหลับเต็มอิ่มได้เสียที ตอนนี้ก็มีหลายเรื่องที่สงสัยว่าน้องแบ๋วสามารถเดินกลับมาถึงบ้านเองได้อย่างไร เพราะทั้งไกล ไม่เคยไป รวมถึงยังแก่และมีอาการป่วย แต่สุดท้ายกลับก็กลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย อาจเป็นเพราะความรู้สึกของตนอาจจะสื่อไปถึงและนำทางน้องแบ๋วกลับมาก็เป็นได้” นายจำลอง กล่าวด้วยความดีใจ
นิยายชีวิต โดย : อสงไขย
เรื่องและภาพโดย : รณฤทธิ์ นวนครบุรี จ.นครราชสีมา
[[คลิก]] อ่านเรื่องราว “นิยายชีวิต” ได้ที่นี่..
