แม่เลี้ยงลูกเติบใหญ่ หวังฝากผีฝากไข้ยามแก่ชรา บางคนโชคร้าย ลูกๆ แยกไปมีครอบครัวกลับหายหน้า ซ้ำร้ายยังเอาหลานมาทิ้งให้เลี้ยงโดยไม่มาเหลียวแล อย่างชีวิตของนางเวียง หรือ ยายเวียง จิตรจักร อายุ 63 ปี ต้องอยู่ตามลำพังกับหลานชายวัย 10 ขวบ เด็กชายยศพล สุรีแสง หรือ น้องฟองเบียร์ ในบ้านเก่าทรุดโทรม เลขที่ 93 หมู่ 4 บ้านท่อน ตำบลท่าศาลา อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย ยายเวียงฐานะยากจน ไม่มีสมบัติอะไร บ้านที่อยู่อาศัยก็เป็นบ้านของน้องสาวเป็นผู้สร้างให้อยู่กับหลานชายตาดำๆ
ยายเวียง มีโรคประจำตัวเป็นหอบหืด ไม่สามารถทำงานได้ มีรายได้ทางเดียวจากเบี้ยยังชีพคนชราเดือนละ 600 บาท บางเดือนก็ถูกหักเงินฌาปนกิจหากในหมู่บ้านมีผู้เสียชีวิต จึงเหลือไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย ทุกบาททุกสตางค์ที่มี ยายเวียงจะเก็บไว้ให้หลานชายได้เป็นค่าขนมไปโรงเรียน แต่ละวันทุกเช้า ยายเวียงจะทำงานบ้าน เก็บกวาด ซักผ้า ล้างจาน ตั้งเตาติดไฟเพื่อทำไข่เจียวให้หลานกินกับข้าวก่อนไปเรียน แค่ไข่ 1 ใบ หลานกินไม่หมด ยายเวียงก็กินต่อที่เหลือก็อิ่มพอแล้ว
ส่วนน้องฟองเบียร์ เป็นนักเรียนชั้น ป.3 โรงเรียนบ้านท่อน ตำบลท่าศาลา ทุกวันจะตื่นแต่เช้าและเดินไปโรงเรียน โดยชุดนักเรียนที่สวมใส่ จะมีรอยเย็บรอยปะผ้าที่ขาด ชื่อบนเสื้อนักเรียนที่ปักก็จะไม่ใช่ชื่อตัวเอง เพราะได้รับการแบ่งปันมาจากญาติพี่น้องและคนในหมู่บ้าน เนื่องจากยายเวียงไม่มีเงินที่จะซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้กับหลาน จึงต้องสู้ทนอัตคัดเพื่อให้ได้เรียนหนังสือเหมือนเด็กคนอื่นๆ ซึ่งน้องมีความอดทนและความพยายามสูง ไม่เคยบ่นท้อใจในโชคชะตาแม้แต่น้อย
ยายเวียง เล่าว่า น้องฟองเบียร์เป็นลูกของลูกสาวตน เอามาทิ้งไว้ให้ตั้งแต่ 1 ขวบ ลูกสาวมีครอบครัวใหม่ไปทำงานอยู่ที่อื่น ก่อนจะหายเข้ากลีบเมฆ ไม่มาสนใจไยดีดูแม่และลูกเลยสักนิด และไม่เคยส่งเสียเงินให้ลูกแม้แต่บาทเดียว ปล่อยไว้ให้ยายเลี้ยงเพียงลำพัง อยู่แบบตามมีตามเกิด บางวันยายไม่เหลือเงินสักบาทที่จะซื้อข้าวซื้อน้ำกิน หรือแม้แต่จะให้หลานไปโรงเรียน ต้องไปขอเงินกับญาติ และไปเก็บขี้ยางช่วยญาติ แต่ก็ทำไม่ค่อยไหว เพราะจะหอบตลอดเวลา
ญาติพี่น้องและหลานๆ ก็แบ่งเงินให้ใช้บ้าง แต่ทุกคนก็ไม่ได้มีมาก และยังต้องเลี้ยงดูครอบครัวตัวเองด้วย ส่วนเรื่องอาหารการกินมื้อกลางวัน มื้อเย็น บ้านไหนมีก็มาแบ่งปัน ได้กินไปวันๆ เสื้อผ้าของหลานส่วนใหญ่จะมีคนเอามาบริจาคให้ เพราะไม่มีเงินที่จะซื้อเสื้อผ้า ชุดนักเรียน รองเท้า ทุกอย่างคือเป็นของบริจาคทั้งหมด เสื้อนักเรียนที่ใส่มีคนให้มา ก็ยังมีชื่อที่ปักเป็นของคนเดิม ครูก็ถามเมื่อไหร่จะปักชื่อของตัวเอง ยายก็บอกว่าไม่มีเงิน น้องก็ได้แต่พยักหน้ารับรู้ว่ายายไม่มีเงิน แล้วก็ไม่ว่าอะไรต่อ
“ช่วงนี้ยายคิดมาก เพราะสภาพร่างกายไม่ค่อยไหว เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง ไม่รู้จะจากไปวันไหน ห่วงก็แต่หลานชายคนนี้ ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง หากยายไม่อยู่แล้วหลานจะอยู่อย่างไร จึงอยากวอนขอผู้ใจบุญ ช่วยเป็นทุนการศึกษาหลานให้ได้เรียนหนังสือ พอมีความรู้เติบใหญ่ก็จะได้มีงานทำ ช่วยเหลือตัวเองได้ ขอเพียงเท่านี้ ยายก็นอนตายตาหลับแล้ว”
ด้าน นางสาวเพ็ญประกาย พรหมวัน ครูประจำชั้น ป.3 เล่าว่า ทุกวันน้องฟองเบียร์จะเดินมาโรงเรียน ครูสังเกตเห็นน้องสวมรองเท้า 2 ข้างไม่เหมือนกัน เพราะเป็นรองเท้าคนละคู่ ส่วนเสื้อผ้านักเรียนก็จะมีรอยปะรอยเย็บเพราะเป็นของเก่าที่คนอื่นให้มาอีกที น้องเป็นคนมีความพยายามสูง อ่านหนังสือไม่ค่อยได้ แต่ก็มีความตั้งใจ น้องเป็นเด็กดี ไม่เคยเกเร ที่ผ่านมาทางโรงเรียนได้ช่วยเรื่องหนังสือและอุปกรณ์การเรียน และหากวันไหนอาหารกลางวันของโรงเรียนเหลือ ก็จะห่อใส่ถุงให้น้องกับไปกินกับยาย เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระอีกทางหนึ่ง
ทั้งนี้ หากผู้ใจบุญท่านใดสนใจอยากจะช่วยเหลือเป็นทุนการศึกษาให้กับ เด็กชายยศพล สุรีแสง หรือ น้องฟองเบียร์ นักเรียนชั้น ป.3 ที่เป็นเด็กดี เรียนดี แต่ขาดทุนทรัพย์ สามารถโทรฯ ติดต่อสอบถามได้ที่ 09-8131-4595 คุณอ้อน หลานสาวของนางเวียง จิตรจักร ที่อยู่บ้านติดกัน เนื่องจากยายเวียงไม่มีโทรศัพท์ติดต่อ.
คอลัมน์ : นิยายชีวิต โดย : อสงไขย
เรื่องและภาพโดย : อัมรินทร์ ชูฤทธิ์ จ.เลย
[[คลิก]] อ่านเรื่องราว “นิยายชีวิต” ได้ที่นี่..
