ว่ากันว่าทุกการเดินทาง จะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงต่อคนคนหนึ่ง ไม่มากก็น้อย
1 เดือนเต็ม ๆ บนแผ่นดินกาตาร์ กับ 30 เกมที่เกิดขึ้นผ่านคลองจักษุ เรื่องราวต่าง ๆ เกิดขึ้นมากมาย
ไม่ว่าจะเป็นดราม่ากับผลการแข่งขันในหลาย ๆ คู่ ความสนุกคื่นเค้นกับการได้พบกับเรื่องราวใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นได้ทุกวัน ไปจนกระทั่งความเศร้ากับการจากไปอย่างไม่คาดคิดของเพื่อนสื่อมวลชนที่เดินสวนกันไปมาอยู่ในมีเดีย เซ็นเตอร์จนเริ่มคุ้นหน้ากัน…
ในความรู้สึกของคนที่มาลุยภาคสนามอยู่ที่นี่ร่วม 1 เดือนเต็ม ๆ นั้น จะว่าช้าก็ช้า จะว่าเร็วก็เร็ว ด้วยความที่ชีวิตในช่วงของการแข่งขันรอบแรกนั้น มีแต่ ดูบอล ดูบอล และ ดูบอล เราจึงต้องวิ่งรอกกันขาขวิดเพื่อดูบอล ซึ่งส่วนใหญ่ก็วันละ 2 คู่ ถามว่าดูคู่เดียวได้มั้ย มันก็ได้ แต่ไหน ๆ มาแล้ว แถมทุกทีมล้วนเต็มไปด้วยนักเตะระดับโลก คนบ้าบอลย่อมต้องตักตวงให้เต็มที่
4 ปีก่อนที่รัสเซีย ที่นั่นเป็นประเทศที่กว้างใหญ่ไพศาล ผมแบกเป้ตะลอน ๆ ไปตามเมืองต่าง ๆ เพื่อสัมผัสกับวิถีแวดล้อมและผู้คนของแต่ละเมือง ไม่ได้เข้าสนามดูเกมทุกวันเพราะการเดินทางไม่อำนวย แต่มันก็แลกมาซึ่งประสบการณ์หลายอย่างที่เราไม่เคยเจอ
กับฟุตบอลโลกที่กาตาร์ เป็นการเติมเต็มในอีกแง่มุมของคนได้ได้ทำตามฝันในการสัมผัสกับ “ฟุตบอลโลก” มันทำให้เราได้เต็มอื่มกับการดูฟุตบอล โดยที่มีปัจจัยอย่างภูมิประเทศ รวมถึงการจัดการของเจ้าภาพเอื้ออำนวย
และในมุมของผม “การจัดการ” ของเจ้าภาพนี่แหละครับ ที่ผมมองว่าพวกเขา “สอบผ่าน” และทำให้ผมสามารถนิยามฟุตบอลโลกครั้งนี้ว่าเป็น “ฟุตบอลโลกที่ดี” ได้อย่างไม่เคอะเขิน
แม้บรรยากาศของความเป็น “ฟุตบอลโลก”ในแง่ของความคักคึก และสีสันของแฟนบอลอาจจะไม่เท่า 4 ปีที่แล้วรวมถึงฟุตบอลโลกครั้งก่อน ๆ แต่เท่าที่ได้สัมผัส ผมยืนยันได้ว่านี่เป็นฟุตบอลโลกที่ “สะดวกสบาย” มาก ๆ ในทุก ๆ ด้านทั้งสำหรับสื่อ เดินทางง่ายทั้งเมโทรและชัตเติ้ล บัส มีบริการไม่อั้น และเท่าที่ได้คุยมา สำหรับแฟนบอลเองก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน
แน่นอนครับ การเดินทางครั้งนี้มันทำให้มุมมองหลาย ๆ อย่างของผม ทั้งกับ กาตาร์ และกับฟุตบอล เปลี่ยนไป อย่างน้อย ๆ ผมก็ได้รู้จักประเทศนี้ ได้รู้จักเทรนด์ของฟุตบอลยุคนี้มากขึ้นกว่าเดิม
ถึงบรรทัดนี้ คงต้องขอขอบคุณ “พี่อ้อ” และ “มูบารัก” ผู้เป็นสามี ซึ่งให้เราเช่าบ้านพักตลอดทัวร์นาเมนต์ในราคาน่ารัก แถมยังใจดีทำกับข้าวมาให้เรื่อย ๆ แถมยังพาไปขับรถตะลุยทะเลทรายอีกต่างหาก
และที่ลืมไม่ได้คือต้องขอบคุณ “เบื้องบน” ที่ไฟเขียวให้ผมเดินทางมา “เปิดโลก” ที่กาตาร์ รวมถึงต้องขอบคุณแฟน ๆที่ติดตามกันมาในทุกช่องทางของเดลินิวส์ ตั้งแต่ทัวร์นาเมนต์เปิดฉาก
“Shukran” ขอบคุณ ไว้เจอกันใหม่ในการเดินทางครั้งหน้าครับ…
ผยองเดช
