ฟุตบอลโลกครั้งแรก บนแผ่นดินตะวันออกกลาง เปิดฉากอย่างกร่อยนิด ๆ เมื่อ “เจ้าภาพ” กาตาร์ โดน เอกวาดอร์ อัดหมดสภาพ ชนิดไร้รูสู้
อย่างว่าแหละครับ นี่คือครั้งแรกบนเวทีที่ใหญ่ที่สุดในโลกอย่างศึก “เวิลด์ คัพ” ใครไม่เคยเจอประสบการณ์ ย่อมแข้งขาสั่นเหมือนนักเตะกาตาร์เกมนี้เป็นธรรมดา
เรื่องการเป็นเจ้าภาพนี่ก็เหมือนกันนะครับ แม้ กาตาร์จะเคยเป็นเจ้าภาพจัดมหกรรมกีฬาต่าง ๆ นานา มามากมาย แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่พวกเขาต้องรับมือกับทัวร์นาเมนต์ในสเกลที่มโหฬารแบบฟุตบอลโลก มันจึงไม่แปลกที่จะเกิดความไม่ลงตัวขึ้นกับการบริหารจัดการในหลาย ๆ เรื่อง…
ตัวอย่างชัดเจนที่เกิดขึ้นในเกมนัดเปิดม่าน ซึ่ง อัล บายต์ สเตเดี้ยม เป็นสนามที่อยู่ไกลจากใจกลางกรุงโดฮา ที่สุด และเป็น 1 ใน 3 สนามที่รถไฟฟ้า (เมโทร) ไปไม่ถึง
ดังนั้น เมื่อรถชัทเทิลบัสที่ขนนักข่าวไปจาก มีเดีย เซ็นเตอร์ เดินทางมาถึงรัศมีทำการรอบสนาม จึงจ๊ะเอ๋กับรถติดชนิดแน่นิ่ง เห็นตัวสนามอยู่ไกลลิบ ๆ แต่ครึ่งชั่วโมงก็แล้ว ยังเข้าไปไม่ใกล้กว่าเดิม
จากที่ระบุไว้ใน คู่มือว่าใช้เวลาเดินทาง 65 นาที มันจึงกลายเป็น 2 ชั่วโมงกว่า และสุดท้ายก็ทนไม่ไหว ทุกคนตัดสินใจลงกลางทาง แล้วเดินเท้าเข้าสนามแทน มิฉะนั้นอาจไปไม่ทันคิกออฟ ซึ่งระยะทางก็เรียกได้ว่าพอให้ขาลาก
ขณะที่หลังบอลจบ รถชัทเทิลบัสที่จะพารับสื่อมวลชนกลับไปยัง มีเดีย เซ็นเตอร์ ก็ยังไม่ได้มาจอดรอท่าไว้อย่างที่ควรจะเป็น ทำให้คิวรอขึ้นรถยาวเหยียด แล้วพอรถมา 5 คันพร้อมกัน แต่ไม่มีเจ้าหน้าที่จัดการ ความเละจึงบังเกิด ทุกคนต่างแย่งกันขึ้นรถ จนได้ยินเสียงบ่นมาจากด้านหลังเบา ๆ ว่า Disaster…!!!
เท่าที่คุยกับสื่อต่างชาติ หลายคนบอกเลยว่า สิ่งที่เกิดขึ้นมีผลต่อการตัดสินใจหลังจากนี้ ในการเลือกไปดูเกมที่สนามนี้ ซึ่งจะใช้เป็นสังเวียนเกมใหญ่ ๆ หลายนัด รวมถึงในรอบรองชนะเลิศด้วย
ถ้าจะมองว่า นี่คือวันแรก หลายอย่างอาจติดขัด ก็พอจะมีมุมให้อภัย
และได้แต่หวังมันน่าจะดีขึ้นในวันต่อ ๆ ไป
ผยองเดช
