ซึ่งทาง “ทีมสกู๊ปเดลินิวส์” คงไม่อาจชี้ถึงความผิดหวังนี้เป็นระดับตัวเลขได้ แต่ที่แน่ ๆ จากที่ได้สดับตรับฟังเสียงประชาชนในยามที่เกิดเหตุร้ายที่ครึกโครมเกี่ยวกับการที่ “เด็กตกเป็นเหยื่อทางเพศ” อย่างเช่นเมื่อเร็ว ๆ นี้ก็กรณี “เด็กนักเรียนถูกครูข่มขืน!!” นอกจากจะได้ยินเสียงก่นด่าสาปแช่งผู้ที่กระทำการอันเลวร้ายแล้ว…ก็ยังได้ยินเสียงปุจฉา??…
เป็นเสียง “ปุจฉา??” ที่มี “ต่อรัฐ-รัฐบาล”
ถึง “ฝีมือ??-ผลงาน??” ต่อกรณีปัญหานี้
การ “ละเมิดทางเพศเด็ก-ข่มขืนเด็ก” ในมุมหนึ่งเป็นการ “ละเมิดสิทธิเด็กอย่างร้ายแรง!!” หรือต่อให้ไม่พูดถึงสิทธิเด็ก…กรณีปัญหานี้ก็เป็น “เรื่องร้ายแรงที่ผิดรุนแรงทั้งด้านกฎหมายและศีลธรรม!!” ซึ่งเป็นเรื่องที่การดำเนินการหลังเกิดเหตุ ดำเนินคดีเอาผิดผู้กระทำความผิด นี่ยังไม่พอ!! แต่ “ควรต้อง” มีการดำเนินการทั้ง “แก้ไข-ป้องกัน-ป้องปราม”
ระดับรัฐบาลที่มีหน้าที่บริหารประเทศ มีหน้าที่แก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดกับประชาชนทุกเพศทุกวัย…รวมถึงวัยเด็กนั้น ในคณะรัฐมนตรีก็มีผู้ที่มีพันธกิจเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ปัญหานี้ตั้งหลายคน ทั้งนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรีหลาย ๆ กระทรวง ขณะที่ระดับหน่วยงานภาครัฐที่มีหน้าที่ มีพันธกิจเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ปัญหานี้ ก็มีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเกี่ยวโยงหลายหน่วยงาน มีเจ้าหน้าที่รัฐทั้งระดับนโยบาย ระดับบริหาร ระดับปฏิบัติการ รวมแล้วนับแทบไม่ถ้วน หากแต่ที่ผ่าน ๆ มาจวบจนถึงปัจจุบัน…
เสียงทำหน้าที่ต่อปัญหานี้ “เงียบกริบ??”
โดยเฉพาะ “เสียงบัญชาการ-อำนวยการ”
ทั้งนี้ ทาง “ทีมสกู๊ปเดลินิวส์” ขอสะท้อนเน้นย้ำไว้ ณ ที่นี้ในวันนี้อีกครั้งว่า… กับเรื่องร้ายที่เกิดกับเด็ก ๆ เรื่องนี้…มิใช่เรื่องเล็ก ๆ ซึ่งกับเรื่องนี้ปัญหานี้… สิ่งที่สำคัญที่ควรจะต้องเกิดขึ้นจริงจังในสังคมไทย โดยฝ่ายต่าง ๆ โดยผู้ที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องทั้งโดยตรงและโดยอ้อม คือ… มิใช่เพียงมีการดำเนินการเอาผิดกับผู้กระทำต่อเด็ก และการดูแลเยียวยาฟื้นฟูเด็กที่ตกเป็นเหยื่อแล้วเท่านั้น หากแต่…ควรต้องมีการให้ความสำคัญกับการ “ปกป้องเด็กในไทยให้ปลอดภัยจากภัยล่วงละเมิดทางเพศ-ภัยข่มขืน” ด้วยแนวทางต่าง ๆ อย่างครบทุกด้าน ไม่ว่าจะในเชิงกฎหมาย สังคม การศึกษา สาธารณสุข วัฒนธรรม หรืออื่น ๆ ที่สามารถจะทำได้ ซึ่งกับการ “กันไว้ดีกว่าแก้” นั้นกับ “สวัสดิภาพของเด็ก” ยิ่งควรทำ!!
สะท้อนเน้นย้ำไว้ ณ ที่นี้ในวันนี้อีกครั้งว่า… หากเปรียบเทียบ “เด็ก” กับ “กล้าไม้เล็ก ๆ” ถ้ากล้าไม้ถูกตัดฟันราก ถ้ารากกล้าไม้ถูกทำร้ายทำลายเสียแล้ว การที่กล้าไม้นั้นจะฟื้นฟูและเติบโตขึ้นเป็นต้นไม้ใหญ่ที่มีความมั่นคง มีผลดีทั้งสำหรับต้นไม้เองและสภาพแวดล้อม ก็ย่อมจะมิใช่เรื่องง่าย ๆ ก็ย่อมจะยากมาก ๆ หรือ…บางทีก็อาจจะเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!!…
“เด็ก” ก็เช่นกัน!!… ถ้าถูกกระทำสิ่งร้าย ๆ ถ้า “ถูกละเมิดทางเพศ!!-ถูกข่มขืน!!” ซึ่งเป็นสิ่งที่จะก่อเกิดผลร้ายทั้งทางร่างกายและทางจิตใจ การที่เด็กจะเติบโตเติบใหญ่ขึ้นเป็นคนที่มีความมั่นคงในชีวิต มีผลดีทั้งสำหรับตนเองและประเทศชาติโดยรวม ก็ย่อมมิใช่เรื่องง่าย ๆ ก็ย่อมจะยากมาก ๆ หรือบางทีก็อาจจะเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!!…เช่นเดียวกับกล้าไม้ข้างต้น
ตรองดู…“เด็กวันนี้ คือผู้ใหญ่ในวันหน้า”
“วันนี้ถูกกระทำดังว่า วันหน้าจะยังไง??”
“กันไว้ดีกว่าแก้” กับกรณี “เด็กถูกละเมิดทางเพศ-เด็กถูกข่มขืน” จึงถือว่า “ยิ่งสำคัญ!!” ยิ่งควรต้องทำ…ทั้งโดยครอบครัวเด็ก ชุมชนที่เด็กอยู่ สังคมโดยรวม และโดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยหน่วยงานรัฐ-บุคคลที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องและเกี่ยวโยง ทั้งทางตรงและทางอ้อม ที่ในประเทศไทยก็มีหน่วยงานรัฐ-บุคคลส่วนที่ว่านี้ตั้งมากมาย!! และมีมาตั้งนานแล้ว!! อีกทั้งหลัง ๆ ประเทศไทย โดยรัฐบาลชุดหลัง ๆ ก็ยังมี “ยุทธศาสตร์ชาติ” เป็นกรอบการทำหน้าที่ ซึ่ง “ต้องรวมปัญหาเด็กปัญหานี้!!”
ทั้งนี้ ประมวลสรุปเสียงจากบุคคล-องค์กรที่มิใช่ภาครัฐ-รัฐบาล แต่ได้ทำงานช่วยเหลือสังคม-ช่วยเหลือเด็ก จากที่เคยสะท้อนผ่านทาง “ทีมสกู๊ปเดลินิวส์” ไว้นั้น ก็อย่างเช่น… “การล่วงละเมิดทางเพศ ที่รวมถึงในเด็ก กลายเป็นเรื่องใกล้ตัวในสังคมไทย ปัจจุบันจากข้อมูลพบว่าเด็กหญิงมักถูกล่วงละเมิดโดยคนที่คุ้นเคย ไม่ว่าจะเพื่อนบ้าน พี่เลี้ยง ครู ญาติ พ่อเลี้ยง หรือแม้แต่พ่อแท้ ๆ” และไม่เท่านั้น… “ในไทยปัจจุบัน เด็กละเมิดทางเพศเด็กด้วยกันก็น่าเป็นห่วง!!”
มีบางเสียงที่เป็นเสียงระบุชี้ไว้ว่า… “มีภาพสะท้อนปัญหาสังคมกรณีการล่วงละเมิดทางเพศเด็ก ที่เกิดขึ้นจริงและเกิดขึ้นมากในไทย ที่นับวันจะยิ่งรุนแรง!!… และขณะเดียวกันก็ มีภาพสะท้อนของปัญหาที่ไม่ได้ถูกแก้ไขอย่างจริงจัง ดังนั้น จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้กระทำต่อรายหนึ่ง หลังจากนั้นจะไปกระทำกับรายอื่น ๆ ต่อไปอีก!!…” และนอกจากนี้ก็ยังมีเสียงสะท้อนถึงกรณีปัญหา “เด็กถูกละเมิดทางเพศ-เด็กถูกข่มขืน” ที่ได้ระบุไว้ด้วยว่า… “ควรจะต้องมีการดำเนินการแก้ไขและป้องกันปัญหาเชิงรุก…โดยหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ที่ในประเทศไทยนั้นก็มีตั้งหลายฝ่าย” …ทว่าก็มี “ปุจฉา??” คือ…นอกจากที่เห็นแอ๊คชั่นกันเมื่อเกิดเหตุแล้ว…“แอ๊คชั่นทำหน้าที่เชิงรุกทำกันแค่ไหน??”
“เด็กไทย” นั้น “เป็นเหยื่อภัยหื่นกันอื้อ!!”
เป็นเหยื่อโดย “น่าตกใจมากขึ้นเรื่อย ๆ”
นำสู่ปุจฉา??…เชิง “ผิดหวังรัฐ-รัฐบาล”.
