ผู้มาเยือนต่างเดินทางจากสถานที่ห่างไกลมายังฟาร์มแห่งนี้ ไม่ใช่เพราะพวกเขาต้องการซื้อนม, โยเกิร์ต หรือชีส แต่เพื่อสนุกไปกับการกอดมอแรก และเพื่อน ๆ ของมัน
นางฟิโอนา วิลสัน และเกษตรกรร่วมงานของเธอ ที่ดัมเบิลฟาร์ม เริ่มให้บริการกอดวัวในเดือน ก.พ. ที่ผ่านมา เมื่อพวกเธอเห็นอย่างชัดเจนว่า ความยากลำบากทางเศรษฐกิจ ของการเลี้ยงโคนมสมัยใหม่ เป็นสิ่งที่ไม่สามารถต้านทานได้
“บางคนชอบเล่นกับสุนัข แมว หรือม้า แต่ก็มีคนบางกลุ่มที่พบว่า วัวเป็นสัตว์ที่พวกเขาอยากอยู่ด้วย” วิลสัน กล่าว “ผู้คนต่างเข้ามาเพื่อมองหาความเป็นอยู่ที่ดี และการคลายความวิตกกังวลด้วยการอยู่กับสัตว์นั้น แทบจะเป็นเหมือนกับการบำบัดเลย”
บรรดาเจ้าของดัมเบิลฟาร์ม มองหาช่องทางในการกระจายความเสี่ยง เนื่องจากราคานมที่ตกฮวบ และอัตราเงินเฟ้อที่พุ่งสูง ส่งผลให้ธุรกิจฟาร์มโคนมของพวกเขาชะงักงัน
ตามสรุปงานวิจัยของห้องสมุดสภาสามัญ สหราชอาณาจักรมีฟาร์มโคนมมากถึง 196,000 แห่ง เมื่อปี 2493 แต่เหลือเพียง 35,700 แห่ง ภายในปี 2538 ซึ่งนอกจากจำนวนฟาร์มที่น้อยลงอย่างมาก ราคานมที่ลดลง ประกอบกับราคาพลังงาน, เชื้อเพลิง, อาหารสัตว์ และปุ๋ย ที่สูงขึ้น นับตั้งแต่เกิดสงครามในยูเครน เมื่อวันที่ 24 ก.พ. 2565
วิลสันกล่าวว่า เธอและหุ้นส่วนของเธอในฟาร์ม รวมถึงสามี และพี่ชายของเธอ เคยทำงาน 14 ชั่วโมงต่อวัน และสูญเสียเงิน ซึ่งเธอมองว่า มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะใช้ชีวิตแบบนั้น
“พวกมันเป็นเพื่อนของเราจริง ๆ พวกมันมีนิสัยที่เป็นมิตรและสงบนิ่ง” วิลสัน กล่าว “พวกเราคิดว่า บางทีเราควรลองให้บริการกอดวัว เพื่อหารายได้พิเศษสักหน่อย จากแผนการอนุรักษ์ของพวกเรา รวมทั้งให้ผู้คนมีส่วนร่วมกับสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ที่นี่”
ทั้งนี้ ฟาร์มจะเตรียมความพร้อมของวัวเป็นเวลาหลายเดือน ก่อนที่จะเชิญชวนลูกค้าให้มากอดพวกมัน และดูเหมือนว่า พวกวัวจะยินดียอมทำตามด้วย
ประสบการณ์ดังกล่าว ซึ่งรวมถึงกิจกรรมการศึกษาเกี่ยวกับการอนุรักษ์ และการทำฟาร์มแบบยั่งยืน ดึงดูดคู่รัก ครอบครัว และคนรักวัวจากทั่วประเทศ ซึ่งสังเกตได้จากตั๋วราคา 50 ปอนด์สเตอร์ลิงต่อคน (ราว 2,214 บาท) ที่ขายหมดล่วงหน้าหลายเดือน
เมื่อชั่วโมงการกอดวัวสิ้นสุดลง ผู้มาเยือมจะถูกพาออกไปนอกคอกวัว เพื่อรับแสงอาทิตย์ และพบกับมอแรกที่รออยู่
มอแรกเงยหน้ามองท้องฟ้า ในขณะที่ผู้มาเยือนต่างแปรงขน และลูบหน้าอกของมัน พร้อมด้วยรอยยิ้ม และเสียงฮัมเพลงจากความสุข.
เลนซ์ซูม
เครดิตภาพ : AFP
