ทีมชาติไทย สู้จอร์เจียไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง
อาการออกตั้งแต่จะประกาศรายชื่อ ทีมใหญ่ทีมดัง ไม่ปล่อยนักเตะหลักไปให้
ฟีฟ่าเดย์ไม่ศักดิ์สิทธิ์ใดๆ สมาคมกีฬาฟุตบอลฯ ก็ไม่มีปัญญาไปบังคับให้สโมสรทำตามกฎ
เอเอฟซี แชมเปี้ยนส์ลีก คือข้ออ้าง ไม่อยากให้ไปเตะไกล แต่น่าคิดทำไมนักเตะละตินถึงบินไปบินมาจากยุโรป-อเมริกาใต้ได้
แล้วก็วนมาเรื่องเดิม กฎฟีฟ่าเดย์ มันใช้ในไทยไม่ได้หรืออย่างไร
ไม่โทษนักเตะที่อยู่หน้างาน ไม่โทษ มาโน โพลกิง ไทยไม่ได้นักเตะที่ดีที่สุดไป ต้องโทษสโมสร โทษสมาคมบอล
นักเตะทำเต็มที่แล้ว ไม่มีอะไรน่าอาย
ที่ควรรับความอายไปคือ ฝ่ายสนับสนุน ฝั่งหนึ่งก็มองตัวเองเป็นหลักไม่สนอะไรทั้งนั้น อีกฝั่งก็ไม่มีแผนการ ไม่มีเพาเวอร์
ว่ามาถึงตรงนี้ ถามว่า ถ้าชุดใหญ่มาเตะแล้วจะรอดเหรอ
ก็คงไม่รอด จอร์เจีย เล่นซะเบอร์นี้ แต่ด้วยความเก๋า อย่างน้อยพอจะประคอง ดึงยื้อได้ ไม่ใช่แบบส่งแข้งดาวรุ่งลงไป เจอคู่แข่งทั้งใหญ่ ทั้งเร็ว กดไม่ยั้งแต่เริ่ม ก็แข้งขาสั่น
ที่สำคัญ มันคือศักดิ์ศรีที่เราไปเจอทีมดีกว่า แพ้ชนะว่ากันอีกที แต่อย่างน้อยก็ทำเต็มที่ ไม่ใช่ทิ้งโล้ไปดื้อๆ
คิดภาพถ้าเราเชิญทีมรองบ่อนมาเตะ แล้วเขาส่งชุดเล็กมาจะรู้สึกอย่างไร
ด้วยความประหลาดหลายๆ อย่าง ฟีฟ่าเดย์นี้ แทนที่จะได้ลองทีม ลองของ ก่อนคัดบอลโลก กลายเป็นว่าแทบจะไม่ได้อะไรสักอย่าง
เกมกับ จอร์เจีย บอลห่างชั้นเกินกว่าจะตักตวงอะไรได้
เสียเวลา เสียเงินเสียทอง ถ้าเอาชุดใหญ่มาอย่างน้อยก็ได้ซ้อม
อ้อ สิ่งที่พอจะได้บ้างอาจจะพอมี คือการเรียนรู้ความเป็นมืออาชีพจากคู่แข่ง
จอร์เจีย เดินหน้าบุก เดินหน้าฆ่าตั้งแต่ต้นเกม ไม่มีผ่อน ไม่มีคิดว่าเจอกับทีมต่ำชั้นกว่า
เป็นทัศนคติของมืออาชีพ
ถึงการแข่งขัน ต้องเต็มที่ ทุ่มทั้งหมดเท่าที่มี
นั่นอาจเป็นสิ่งเดียวที่ฟุตบอลไทยได้จากเกมนี้.
*** วุฒินล ***
