ผลที่ได้กลับมานอกจากจะช่วยลดการสูญเสียทรัพยากรโดยเปล่าประโยชน์ ลดค่าใช้จ่ายในการบำบัดของเสียและนํ้าเสีย ลดมลพิษที่เกิดจากกระบวนการผลิตและกำจัดของเสียแล้ว ยังช่วยลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกซึ่งเป็นสาเหตุของสภาวะโลกร้อนด้วย ซึ่งเป็นโครงการที่มูลนิธิสถาบันสิ่งแวดล้อมไทย และองค์กรธุรกิจเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน กำลังรณรงค์ชวนคนไทยได้ร่วมมือกัน
เพราะ…กว่าจะเป็น “ข้าวสวย” ที่เรารับประทานกันนั้นมีขั้นตอนกระบวนการผลิตที่ทำให้เกิดการสูญเสียทรัพยากรพลังงานและมลพิษอย่างมาก ตั้งแต่การเตรียมพื้นที่ปลูกข้าว การเก็บเกี่ยว ไปจนถึงการสีข้าว และการขนส่งถึงมือผู้บริโภค เพราะฉะนั้นการรับประทานข้าวไม่หมดจานจึงเป็นการใช้ทรัพยากรอย่างไม่คุ้มค่าและสูญเปล่า!
เพราะ…กว่าจะเป็น “นํ้า” ให้เราดื่มทุกวันนี้ เป็นส่วนหนึ่งของการพึ่งพิงทรัพยากรที่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและระบบนิเวศเช่นกัน ทั้งนํ้าดิบ สารเคมี พลังงานที่ใช้ผลิตนํ้าสะอาด การบำบัดนํ้าเสีย การปรับปรุงคุณภาพนํ้า รวมถึงกระ บวนการบรรจุขวด และการขนส่งกรณีนํ้าดื่มบรรจุขวด ล้วนแล้วแต่ใช้ทรัพยากรเป็นจำนวนมาก
เพราะฉะนั้น…การกินขาวหมดจาน ดื่มนํ้าหมดแก้ว จึงเป็นคำตอบเพื่อช่วยลดพลังงานในการประกอบอาหาร ช่วยลดปริมาณขยะเศษอาหาร ช่วยลดการปนเปื้อนของแหล่งนํ้า ลดปริมาณก๊าซมีเทน ที่เกิดจากกระบวนการหมักเศษอาหารรวมทั้งยังช่วยลดพลังงานในการบำบัดของเสีย นํ้าเสีย ลดปริมาณการใช้นํ้าดิบที่กักเก็บไว้ ลดปริมาณนํ้าในการประกอบอาหาร และชำระล้าง และยังช่วยลดภาวะการขาดแคลนนํ้าในพื้นที่อื่น ๆ.
