ฝ่ายค้านยื่นญัตติชงตั้งกมธ.ศึกษาแก้ไขรธน.
7 พรรคฝ่ายค้านยื่นญัตติเสนอตั้งกมธ.ศึกษาแก้ไขรธน. วางกรอบไว้ 45 วันศึกษาเสร็จ ด้าน “อนุดิษฐ์” เผย ไม่แตะหมวด 1 – 2 เหตุเนื้อหาสมบูรณ์แล้ว
'ตาขาขาด'รับจ้างตัดอ้อย รักแท้หาเลี้ยงยายมือหงิกงอ
สัปดาห์นี้เปิดนิยายรักแท้ 2 ตายายสุดรันทด ตาเฒ่าวัย 74 ปีขาขาดแบกร่างกายรับจ้างตัดอ้อย หาเลี้ยงคู่ชีวิตวัย 61 ปี ยายมือขวาหงิกงอหลังค่อม นั่งรอลูกๆ กลับมาหาตามคำสัญญา อาทิตย์ที่ 27 มกราคม 2562 เวลา 08.00 น.
ทุกวันนี้การใช้ชีวิตคู่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องไม่ง่ายเลยสำหรับคนเมือง เพราะทุกคนก็ต้องคำนึงถึงความอยู่รอดกันทั้งนั้น หากวันหนึ่งมีอุปสรรคเข้ามากัดกินชีวิตคู่ได้ถูกบั่นทอนลงไป สุดท้ายคงหนีไม่พ้นปัญหาครอบครัวแตกแยกจบชีวิตคู่จนต้องแยกทางกัน
แต่บางครั้งอุปสรรคนั้นก็มีไว้ให้พิสูจน์เส้นทางแห่ง...ความรัก ภายในเพิงพักเก่าๆ ยังมี 2 ตายายคู่สามีภรรยากัน ชาวจ.ลพบุรี กำลังใช้ชีวิตตามวิถีคนต่างจังหวัด ซึ่งถ้ามองจากภายนอกดูผิวเผินก็เป็นเพียงชาวบ้านแสนจะธรรมดา แต่ถ้าได้ลองสัมผัสเรื่องราวของคุณยายคุณตา มันแฝงไปด้วยความรู้สึกของการดิ้นรนต่อสู้ที่ต้องอยู่รอดให้ถึงวันรุ่งนี้ เพื่อมอบ “ความรัก” และ...รอคอยการกลับมาของใครบางคน
คุณยายสมจิตร โชสูงเนิน วัย 61 ปี ที่นั่งพื้นอยู่หน้าประตูบ้านและดูเหมือนกำลังชะเง้อมองออกไปที่ถนนอยู่ตลอดเวลา หวังว่าจะมีใครสักคนที่ว่ากลับมาหาตาม “คำสัญญา” (ที่โกหก) เป็นคำสัญญาที่คนเป็นแม่เฝ้ารอคอยทุกวัน เพราะไม่ใช่ใครที่ไหนที่คนเป็นแม่จะทนรอได้นานขนาดนี้ คน 2 คนที่คุณยายสมจิตร เฝ้ารอคอยก็คือ...ลูกชายและลูกสาว ที่แยกย้ายไปมีครอบครัวทำงานอยู่ต่างจังหวัด
ขณะที่ คุณตาแสวง ลอยเลิศหล้า วัย 74 ปี ส่งเสียงนำมาก่อนว่า “ใครมาหาล่ะเอ็ง?” ก่อนที่จะเห็นคุณตากำลังพยายามพยุงตัวเองเดินออกมาจากหลังบ้านอย่างทุลักทุเล จึงได้รู้ความจริงว่า...คุณตาพิการขาซ้ายขาด ส่วนคุณยายมือข้างขวาหงิกงอและหลังค่อม
คุณตาแสวง บอกให้ฟังว่าทำไมคุณยายถึงออกมานั่งตรงนี้ทุกเมื่อเชื่อวัน “...ยายจิตรแกนั่งมองดูว่าใช่ลูกแกไหม เพราะนานหลายปีแล้วที่ลูกๆ บอกจะกลับมาหา แต่ก็ไม่มาสักที วันๆ ก็นั่งอยู่แบบนี้ พูดถึงเมื่อไหร่ก็จะร้องไห้” และยังไม่ทันสิ้นเสียงคุยกัน อีกเสียงหนึ่งที่สะอื้นออกมากลับชัดขึ้นเรื่อยๆ ใช่แล้ว...คุณยายสมจิตรกำลัง...นั่งร้องไห้
ทุกๆ เทศกาลปีใหม่ สงกรานต์ หรือวันสำคัญๆ อาจจะเป็นวันที่หลายครอบครัวมีโอกาสดีๆ ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาอย่างมีความสุข แต่กลับกลายเป็นวันที่คุณยายสมจิตร เฝ้ารอและทนทุกข์ที่สุด “ลูกเอ๋ย...ตั้งแต่หนูไปทำงาน มันก็หลายเดือนหลายปีแล้ว ไอ้คนเป็นแม่ก็เป็นห่วงและคิดถึงหนู แต่ก็คิดนะเขาคงยุ่งติดงานเยอะ สงกรานต์นี้ถ้าหนูว่างกลับมาเยี่ยมแม่บ้างนะ...ลูก...” นี่เป็นคำตอบที่ทำให้รู้ว่า ทำไมคุณยายสมจิตรต้องนั่งร้องไห้...??? และหากใครกำลังคิดถึงพ่อแม่อยู่ อาจทำให้ฟังแล้วน้ำตาไหล
ปัจจุบัน 2 ตายายใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันภายในบ้านหลังนี้ ส่วนลูกทั้ง 2 คนไปทำงานต่างจังหวัด โดยคนโตเป็นผู้ชายซึ่งเป็นลูกติดของคุณยาย อายุ 40 ปีแล้ว และไปสร้างครอบครัวที่ต่างจังหวัด ส่วนอีกคนคือลูกสาวที่เกิดจากคุณตาและคุณยาย จะติดต่อกันทางโทรศัพท์บ้าง เวลาโทรลูกสาวก็บอกว่า ถ้าวันหยุดปีใหม่หรือสงกรานต์จะมาหา แต่ไม่เคยกลับมาหาเลย
เมื่อถึงสิ้นเดือน 2 ตายายยังโชคดี ถึงแม้จะได้รับเบี้ยคนพิการและคนชรา หลังประสบอุบัติเหตุจนขาขาดเมื่อหลาย 10 ปีก่อน แต่คุณตาก็ยังคงแบกร่างกายตัวเอง หวังประคับประคองด้วยไม้พยุงคนพิการ ออกหารับจ้างถางหญ้า ทำสวน หรือแม้กระทั่งตัดอ้อยพอได้ประทังชีวิต ช่วยดูแลกันและกันไม่เคยห่าง ส่วนคุณยายเนื่องจากมือขวาหงิกงอและหลังค่อมจากโรคประจำตัวและอายุที่มากขึ้น แข้งขาเริ่มอ่อนแรง จึงไม่สามารถออกไปไหนหรือทำงานอะไรได้
โดยสิ่งที่ “คุณตาแสวง” พยายามเติมเต็มคู่ชีวิตให้ดีที่สุด คือมอบ “หัวใจที่ไม่พิการ” หัวใจที่ยังเต้นอยู่ หัวใจที่ยังมีลมหายใจ เพื่อเลี้ยงดูและคอยดูแลคุณยายสมจิตร ถึงแม้จะรู้ดีว่าตัวเองพิการแต่ก็ยังมี 2 มือที่ยังใช้ได้ วันไหนเหนื่อย เมื่อย ล้า ก็ทนเอาเดียวก็หาย เพราะหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร...คุณตาก็ยังคงต้องพาไม้เท้าพยุงตัวเองเดินต่อไป...หรือเหนื่อยแค่ไหน ขอแค่ได้นั่งพักแล้วลุกขึ้นเดินใหม่
นี่แหละชีวิตของ 2 ตายายที่ยังคงรอลูกทุกๆ เทศกาล และมีความรักให้ลูกเสมอๆ ไม่แน่สงกรานต์ปีนี้ลูกๆ อาจจะกลับมากอด กลับมาหอมแก้มพ่อกับแม่ แค่นี่ท่านก็ดีใจแล้ว ชีวิตใครที่ทำงานต่างจังหวัด อาจหาวันว่างติดกันสักนิดเพื่อกลับบ้าน อย่าปล่อยให้คนที่รักเรานั่งรอเพียงแค่คำว่า...มีธุระ...ยังไม่ว่าง ก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป.
..................................................
คอลัมน์ : นิยายชีวิตอาทิตย์สไตล์
โดย “ทวีลาภ บวกทอง”
ขอบคุณภาพ : @Poramet Misomphop (เมศ เจ้าชายน้อย)
คุณเห็นด้วยกับข่าวนี้หรือไม่
-
เห็นด้วย
96%
-
ไม่เห็นด้วย
4%
